Niedługo rozpocznie się ogólnopolska rekrutacja do przedszkoli, a od września wiele trzylatków rozpocznie nowy etap w swoim życiu. Te maluchy jeszcze się nie denerwują, ale ich rodzice – jak najbardziej. Czy twoje dziecko posiada niezbędne wszystkie umiejętności, które posiadać powinno? Sprawdź i dowiedz się, czym na pewno nie musisz się martwić – oto nasz mały przewodnik dla rodziców.

Co musi umieć trzylatek?

• Bez pieluchy

Dziecko rozpoczynające przedszkolną przygodę nie może już chodzić w pieluszce. Oczywiście „wpadki” są jak najbardziej zrozumiałe (zwłaszcza, gdy dziecko zaangażowane jest w zabawę), ale ogólnie rzecz biorąc, trzylatek powinien już zgłaszać potrzeby fizjologiczne.

Co robić, jeśli jest inaczej?

Do września jeszcze kilka miesięcy – dla takiego szkraba to bardzo dużo czasu na opanowanie wspomnianych umiejętności. Ćwicz najprostszą metodą, zdejmując dziecku pieluszkę na cały dzień i tłumacząc regularnie, co trzeba zrobić. Jeśli po tygodniu nie ma efektów – zrób kilkudniową przerwę, a potem rozpocznij wszystko od nowa. Nie martw się, załapie!

• Samodzielne jedzenie i picie z kubeczka

Nikt nie będzie wymagał od trzylatka zachowania idealnej czystości przy posiłku czy krojenia mięsa – wystarczy, że będzie radziło sobie z nakładaniem jedzenia na widelec i piciem ze zwykłego kubeczka.

Co robić, jeśli jest inaczej?

Ćwicz z dzieckiem – to bardzo ważne. Wyrzuć albo schowaj wszelkie kubki „niekapki” i zapowiedz, że taki duży chłopiec/dziewczynka może już pić z „dorosłego” kubka. Dorosłość dziecka podkreślaj także w trakcie jedzenia – to pomaga.

• Samodzielne ubieranie się i rozbieranie

Oczywiście bez wiązania sznurowadeł! Chodzi tylko o to, aby malec potrafił założyć i zdjąć buciki zapinane na rzep, ściągnąć koszulkę albo spodenki czy je włożyć.

Co robić, jeśli jest inaczej?

Pozwól dziecku na samodzielność! Jej brak to często skutek wyręczania malca przez rodziców. Organizuj konkursy (które przegrasz), np. „a kto szybciej założy buciki?” – to świetne atrakcje dla dzieci. Daj też maluchowi tyle czasu, ile potrzebuje. Pospieszanie go jest wrogiem radości z samodzielności.

• Mówienie o swoich prostych potrzebach

Dziecko powinno już umieć podać swoje imię i nazwisko, powiedzieć, że chce pić, jeść czy siusiu.

Co robić, jeśli jest inaczej?

Jeśli tak nie jest i bardzo martwi cię niezwykle ubogie słownictwo dziecka, to najwyższy czas na wizytę u logopedy i popracowanie nad mową. Pamiętaj także, aby w rozmowie z synem czy córką nie używać tylko wam znanych określeń (np. „puku” na soczek) i mówić bez zdrobnień.

Czym przejmować się nie musisz?

Młode mamy często dzielą się swoimi wątpliwościami, mówiąc na przykład: „Ja nie wiem, czy ten mój Jaś poradzi sobie w przedszkolu, on tak często się złości!”. Spokojnie, to nie powód do troski. A oto szczegóły – nie martw się, jeśli twoje dziecko:

• Reaguje płaczem na rozstanie

Dotyczy to wielu dzieci w tym wieku. Adaptacja na pewno będzie dla was źródłem stresu, ale nie powinna trwać dłużej niż tydzień lub dwa. Przedszkole organizuje przecież ciekawe zajęcia dla dzieci – maluch szybko je polubi.

• Często się złości

A nawet przechodzi od śmiechu w płacz. Taka labilność emocjonalna jest typowa dla trzylatków – wystarczy sekunda i już po dobrym humorze.

• Grymasi przy jedzeniu

Tego nie, tamtego też nie… jak to dziecko przeżyje w przedszkolu? Spokojnie, przeżyje! Wiele przedszkolanek podkreśla, że w grupie dzieje się magia. Dzieci mocno się naśladują i nawet niejadki dają się przekonać do nowych smaków.

• Ssie palec, kołysze się w chwilach stresu

Nikt na pewno uzna tego za niepokojący objaw – to po prostu różne sposoby, w jakie takie maluchy radzą sobie ze złymi emocjami.

• Nie chce się dzielić

Spokojnie! Właśnie na tym (po części) polega rola przedszkola – dziecko uczy się funkcjonować w grupie.

• Nie umie wyczyścić pupy

To także żaden powód do niepokoju. Dłonie trzylatka nie są jeszcze tak wprawione, by wyczyścić pupę po kupce bez „wpadek” i na pewno wie o tym każda przedszkolanka.

Będzie dobrze!

Każdy rodzic miewa obawy, gdy dziecko rozpoczyna okres przedszkolny, ale niemal zawsze okazuje się, że nie taki diabeł straszny, a malec świetnie sobie radzi. Zatem głowa do góry – niedługo będziesz słyszeć o niesamowitych, przedszkolnych przygodach!