Dzieciaki uwielbiają parówki. Mimo że cieszą się ostatnio złą sławą, niektóre są naprawdę wartościowe. Czym się kierować przy wyborze parówek? Jakie będą najlepsze dla dzieci? Przeczytaj i sprawdź, które parówki szczerze poleca nasza redakcja!

Rodzicu, czym się kierujesz wybierając parówki dla swojego dziecka?

– Czy jest to cena?

– A może smak i zapach – „bo te są dobre, smaczne”?

– Może wygląd opakowania  – wybierasz te ładnie zapakowane, kolorowe, ciekawe dla dziecka?

– A może jednak kierujesz się wartościami odżywczymi produktu i na pierwszym miejscu zwracasz uwagę na skład?

Dobro i zdrowie dziecka jest dla Ciebie najważniejsze, więc podstawowym kryterium przy wyborze parówek powinien być skład podany na opakowaniu. Wielu rodziców właśnie sugerując się opakowaniem i napisem myśli, że te przeznaczone dla dzieci na pewno nie zawierają konserwantów, ulepszaczy, spulchniaczy. Nic bardziej mylnego. Skład powinien być czytelny i zrozumiały. W myśl zasady „im krócej tym lepiej”.

Jakie powinny być dobre parówki?

Dobre parówki nie powinny być zbyt miękkie. Raczej twarde i sprężyste, o swoistym mięsnym zapachu. Aby uzyskać charakterystyczną dla parówki konsystencję i smak, niezbędne jest użycie tłuszczu (jest on nośnikiem smaku). Musisz jednak wiedzieć, że z samego mięsa szynki nie da się zrobić smacznej parówki. Będzie zbyt sucha i twarda. Dobrze, jeśli producent obniża zawartość soli, a zamiast skrobi modyfikowanej używa, np. skrobi ziemniaczanej.

Czynniki decydujące o  jakości parówek:

– zawartość mięsa min. 80%

– jak najmniejsza zawartość dodatków i substancji polepszających smak i strukturę.

Czego nie powinno być w parówce?

– Mięsa oddzielonego mechanicznie (MOM) –  dzieci do piątego roku życia w ogóle nie powinny jeść wyrobów zawierających MOM, bo ich żołądki nie potrafią radzić sobie z trawieniem tkanki łącznej.

–Glutaminianu sodu (E-621) „wzmacniacz smaku” (badacze z Uniwersytetu w Północnej Karolinie donoszą, że dieta bogata w E 621 zwiększa ryzyko wystąpienia nadwagi i otyłości do 3 razy!), ponadto przyjmowany nawet w małych ilościach powoduje niekorzystny wpływ na przewodnictwo nerwowo-mięśniowe, nadpobudliwość, uszkadza siatkówkę i może doprowadzić do zaburzeń hormonalnych. Alergicy powinni całkiem wyeliminować go z diety.

– Azotynu sodu (E-250) „substancja konserwująca i utrwalająca barwę W dużych stężeniach azotyn sodu może nieść efekty uboczne, wywołać zatrucie organizmu, astmę, bóle i zawroty głowy, zapalenie nerek. Stąd też produkty zawierające azotyn sodu nie są dozwolone do użycia w przygotowaniu żywności dla dzieci do 1 roku życia .

– Sztucznych barwników mogą powodować zaburzenia zachowania u dzieci. Prawie wszystkie sztuczne barwniki w żywności pochodzą z ropy naftowej, a wiele z nich jest zanieczyszczonych aluminium, które kumuluje się przez lata w organizmie.

– Fosforanów (E-450, E451, E452) na etykiecie umieszczanych jako: stabilizatory, regulatory kwasowości, emulgatory lub przeciwutleniacze mają one za zadanie wydłużenie terminu ważności, wiązanie wody w trakcie obróbki termicznej co zwiększa wagę produktu. Fosforany uniemożliwiają przyswajanie wapnia który jest bardzo istotny w diecie dziecka. Nadmiar spożycia fosforanów powoduje u dziecka nadpobudliwość, problemy z koncentracją, zwiększa ryzyko osteoporozy.

CIEKAWOSTKA

Dla dzieci z nadpobudliwością lub z deficytem uwagi, najlepsza będzie dieta, bogata w produkty o niskiej zawartości fosforanów, pochodzące z upraw ekologicznych. Taka terapia nazwana została dietą Herthy Hafer. Dieta Hafer to praktyczne zastosowanie pracy naukowej Benjamina F. Feingolda, amerykańskiego pediatry i alergologa, badającego powiązania między barwnikami i dodatkami do żywności a nadpobudliwością u dzieci. Z badań wynika, że występuje silny związek między tym, co spożywają dzieci, a ich zachowaniem. Zmiany w zachowaniu dziecka można zauważyć już po 4 dniach diety bez fosforanów: ustępuje nadpobudliwość, poprawia się koncentracja. 

Źródło zdjęcia głównego: pandahurt.pl